Κίνδυνοι απο εισπνοή μικροσωματιδίων πάσης φύσης

Η εισπνοή μικροσωματιδίων πάσης φύσης είναι επικίνδυνη διότι αφενός μπαίνουν στο ανθρώπινο οργανισμό χωρίς να ξαναβγούν ποτέ αφετέρου είναι ενεργειακά σε ευμενέστερες συνθήκες για να αντιδράσουν σχηματίζοντας άλλες ενώσεις παρουσία οχυγόνου.

Οι ευμενέστερες συνθήκες δημιουργούνται είτε λόγω του υπερβολικά μικρού τους μεγέθους (γύρω στο ένα χιλιοστό του χιλιοστού) είτε λόγω της χημικής κατάστασης στην οποία ευρίσκονται (π.χ. ρίζες, ιόντα κλπ). Σε τέτοιες καταστάσεις του μικροκοκικού υλικού μπορεί να ευνοηθούν χημικές αντιδράσεις στις οποίες υπό συμπαγή μορφή αυτό δεν θα αντιδρούσε (αν π.χ. χρειαζόνταν θέρμανση, λόγω μεγέθους η αντίδραση μπορεί να γίνει και χωρίς αυτήν). Η παρουσία του μικροκοκκικού υλικού υπό μορφή ριζών φυσικά διευκολύνει περισσότερο το σχηματισμό νέων ενώσεων.

Εν ολίγοις ένα υλικό όταν δέν είναι τοξικό στην αρχή του μορφή μπορεί να γίνει όταν είναι σε κατάσταση μικροκόκων, ενώ όταν είναι τοξικό γίνεται απλά τοξικότερο. Οι ενώσεις που δημιουργούνται στις περισσότερες τών περιπτώσεων είναι καρκινογόνες.

Ενα παράδειγμα είναι ας πούμε το μικροκοκικό απεμπλουτισμένο ουράνιο, που πάνω σε κόκους ύδατος ταξίδεψε παλαιότερα από το Κόσοβο μέχρι την Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή έχει εισέλθει στον υδροφόρο ορίζοντα και σε κάποια στιγμή το αποτέλεσμα τηε μόλυνσης από αυτό θα συνεισφέρει στην αύξηση του ποσοστού τών καρκίνων ή άλλων ασθενειών από τοξικά υλικά.

Οπως αντιλαμβάνεστε η παρουσία ή η αύξηση της παρουσίας μικροκοκικών υλικών στο περιβάλλον (αέρα, νερό, χώμα, φαγητά κλπ) αυξάνει τους κινδύνους τοξικής μόλυνσης. Πολλές από τις ενώσεις που δημιουργούνται παραμένουν καιρό μέσα στο σώμα ή δεν αποβάλλονται ποτέ προκαλώντας βλάβες στα ανθρώπινα όργανα. Εκτός αυτού όμως μπορούν να δηλητηριάζουν και το υπόλοιπο φυσικό βασίλειο μπαίνοντας κα παραμένοντας για πάντα στην βιολογική αλυσίδα. Το απεμπλουτισμένο ουράνιο ας πούμε που έπεσε στη θάλασσα (ακόμη κα στο Αιγαίο) με τη διάβρωσή του απο το νερό αποτελεί μόνιμη πηγή δηλητηρίασης που αργά-αργά εισέρχεται στην τροφική αλυσίδα.

Στόν παραπάνω συγκριτικό πίνακα αναφέρεται η τοξικότητα κάποιων μετάλων αλλά όχι όλων. Το χρώμιο και το νικέλιο ας πούμε έχουν γενικά παρόμοια συμπεριφορά.

Ενα από τα σοβαρά προβλήματα μέτρησης τών μικροκόκων στην ατμόσφαιρα ή αλλού είναι η επιλογή της μεθόδου, η οποία πολλές φορές δεν είναι σωστή. Το απεμπλουτισμένο ουράνιο ας πούμε είναι κατά βάση τοξικό και όχι πολυ ραδιενεργό. Αν πάμε να ανιχνεύσουμε αυτό το υλικό με πυρηνική μέθοδο, όταν είναι υπό μορφή κόκων, φυσικά δεν θα μετρηθεί τίποτα. Υπάρχουν μη πυρηνικές μέθοδοι που αποδίδουν καλύτερα αλλά όταν είναι ένα υλικό υπό μορφή κόκων πάντα πρέπει να προηγείται εμπλουτισμός.

em-pollution/MARC-REVIEW