Περισσότερα από 50 χρόνια μετά την τελευταία του αναφορά, οι ερευνητές ανακάλυψαν ξανά τον sailback houndshark, έναν σπάνιο καρχαρία που είχε θεωρηθεί χαμένος, κατά τη διάρκεια μιας έρευνας στις αλιευτικές περιοχές της Παπούα Νέα Γουινέα.
Ακόμη και μια εκτενής μελέτη των καρχαριών και σαλαχιών της χώρας τη δεκαετία του 2010 δεν τον εντόπισε. Στη συνέχεια, το 2020, μια ομάδα του World Wildlife Fund πραγματοποίησε έρευνα μεταξύ τοπικών ψαράδων στη Μαντάνγκ και κατέγραψε φωτογραφίες πέντε καρχαριών sailback — όλα θηλυκά και νεκρά. Το Σεπτέμβριο του 2022, ένας άλλος ψαράς κατέγραψε για πρώτη φορά ένα αρσενικό δείγμα, επίσης νεκρό.
Αν οι ανεπίσημες αναφορές είναι σωστές, το είδος φαίνεται ότι υπήρχε κάτω από τη μύτη της επιστήμης όλα αυτά τα χρόνια. Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης, «ανεπίσημες αναφορές από ψαράδες στο χωριό Bilbil και στην λιμνοθάλασσα Madang δείχνουν ότι το είδος πιάνεται περιστασιακά κατά το ψάρεμα στον Κόλπο Astrolabe».
Παρά το γεγονός ότι η επανεύρεση είναι ευχάριστη είδηση, η ομάδα επιστημόνων εκφράζει ανησυχία για το μέλλον του καρχαρία. Πιστεύουν ότι το είδος μπορεί να περιορίζεται σε μια μικρή περιοχή γύρω από τον Κόλπο Astrolabe, όπου η ζήτηση για κύστεις ψαριών (fish swim bladders) αυξάνεται, θέτοντας τους sailback houndsharks σε κίνδυνο ως παρεμπίπτον αλιευτικό αποτέλεσμα.
«Αυτό το πιθανό μικροενδημικό χαρακτηριστικό μπορεί να καταστήσει το είδος ευάλωτο σε μελλοντικές μειώσεις πληθυσμού λόγω αυξημένης αλιευτικής δραστηριότητας», εξηγούν οι ερευνητές, τονίζοντας όμως ότι έχουν ήδη ξεκινήσει σχέδια για παρακολούθηση και διαχείριση του πληθυσμού.
Ο sailback houndshark είναι ένα από τα πολλά «χαμένα» είδη που έχουν ανακαλυφθεί ξανά τα τελευταία χρόνια, αλλά η διαδικασία δεν είναι απλή. «Πρόκειται περισσότερο για μια διαδικασία αποκλεισμού», εξηγεί ο Sérgio Henriques, Συντονιστής Διατήρησης Ασπόνδυλων στο Indianapolis Zoo. Ο Henriques συμμετείχε στην επανεύρεση ενός αράχνη που χορεύει tap μετά από 92 χρόνια εξαφάνισης.
«Στην ουσία χρειάζεται να είσαι στα γόνατα, να κοιτάς το έδαφος, να βάζεις τον εαυτό σου σε θέση όπου είναι πιθανό ή δυνατόν να βρίσκεται το είδος και μετά να κοιτάς προσεκτικά. Απαιτείται υπομονή, επιμονή και συνεχής παρατήρηση για ώρες, μέρες, εβδομάδες. Συνεχίζουμε μέχρι να έχουμε τύχη», προσθέτει.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Journal of Fish Biology.
