Τα διαστημόπλοια Voyager 1 και Voyager 2 εκτοξεύτηκαν το 1977 και εδώ και λίγα χρόνια έχουν βγει από τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος ταξιδεύοντας στο διαστρικό κενό στέλνοντας πολύτιμα δεδομένα για το περιβάλλον που υπάρχει έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Όπως είναι ευνόητο τα δύο σκάφη έχουν όλο και λιγότερη ενέργεια για τα επιστημονικά τους όργανα και τις συσκευές θέρμανσης που διαθέτουν. Κατά καιρούς οι μηχανικοί που επιβλέπουν την αποστολή αποφασίζουν ποια τμήματα των δύο διαστημοπλοίων θα δέχονται ενέργεια και ποια θα πρέπει να απενεργοποιηθούν για να παρατείνουν την ζωή στα δύο σκάφη.
Το Voyager 1 αντιμετωπίζει δυσλειτουργία επικοινωνίας και έχει να επικοινωνήσει με το κέντρο ελέγχου από τον περασμένο Νοέμβριο προκαλώντας έντονη ανησυχία στην ομάδα της αποστολής. Οι μηχανικοί εργάζονται για να διορθώσουν ένα σφάλμα υπολογιστή που εμποδίζει το σκάφος να μεταφέρει δεδομένα πίσω στη Γη, αλλά οι περιορισμοί λογισμικού και η απόσταση το καθιστούν δύσκολο ενώ είναι δύσκολο για τους μηχανικούς να εκτιμήσουν πλήρως την κατάσταση του σκάφους.
«Δεν τα παρατάμε και συνεχίζουμε την προσπάθεια αλλά θα ήταν ένα πραγματικό θαύμα αν αποκτήσουμε επικοινωνία» αναφέρει η Σούζαν Νόντ, εκ των επικεφαλής της αποστολής περιγράφοντας την οριακή πλέον κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για την ιστορική αποστολή. Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι ότι σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν στην κατασκευή του σκάφους και την οργάνωση της αποστολής δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή και πολλά στοιχεία για το Voyager 1 βρίσκονται σε διάφορα έγγραφα και αρχεία σε χάρτινη μορφή η πρόσβαση και μελέτη των οποίων είναι σύμφωνα με τα μέλη της αποστολής σήμερα μια «αρχαιολογικού τύπου» διαδικασία που παίρνει χρόνο.
Να σημειωθεί ότι ο διακεκριμένος Έλληνας ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής είχε εξ αρχής κομβικό ρόλο στην αποστολή και συμμετέχει διαχρονικά σε αυτή βοηθώντας στο να ξεπερνιούνται τα προβλήματα που ανακύπτουν κατά καιρούς.
