Ο TRAPPIST-1 είναι ένα πολύ μικρό άστρο σε απόσταση 39 έτη φωτός από τη Γη. Είναι ένας σχετικά ψυχρός «νάνος Μ», το πιο κοινό είδος στο Σύμπαν, με περίπου το 9% της μάζας του Ήλιου και γύρω στο 12% της ακτίνας του. Γύρω από το άστρο έχουν εντοπιστεί επτά πλανήτες που έχουν περίπου το μέγεθος της Γης, και τρεις από αυτούς – οι e,f και g – θεωρείται πως βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη, την περιοχή του Διαστήματος γύρω από ένα άστρο όπου ένας βραχώδης πλανήτης θα μπορούσε να έχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του, δημιουργώντας πιθανότητες για την ύπαρξη ζωής.
Από την στιγμή που εντοπίστηκε αυτό το (σχετικά) κοντινό σε εμάς πλανητικό σύστημα αποτελεί μόνιμο στόχο παρατηρήσεων και μελετών από την επιστημονική κοινότητα με στόχο να διαπιστωθεί το ποιοί και σε τι βαθμό από τους πλανήτες του είναι φιλικοί στη ζωή. Τα αποτελέσματα των διαφόρων ερευνών ποικίλλουν και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αλληλοσυγκρουόμενα. Με απλά λόγια δεν έχουμε ακόμη σαφή εικόνα της γεωατμοσφαιρικής κατάσταστης στην οποία βρίσκονται οι πλανήτες του Trappist-1.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπορντό παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης που πραγματοποίησε με σειρά προσομοιώσεων για το σύστημα Trappist-1. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές η μελέτη συμφωνεί σε πρώτη φάση με προηγούμενες που έχουν δείξει ότι όλοι οι πλανήτες του συστήματος που βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη έχουν βομβαρδιστεί από την βλαβερή ακτινοβολία του μητρικού τους άστρου σε επίπεδο τέτοιο που οι συνθήκες σε αυτούς έγιναν τοξικές για την ζωή όπως συνέβη για παράδειγμα στον Ερμή και την Αφροδίτη στο δικό μας ηλιακό σύστημα.
Όμως οι νέες προσομοιώσεις δείχνούν ότι αν και οι συνθήκες σε όλους αυτούς τους εξωπλανήτες ήταν αναμφίβολα κολασμένες στην παιδική ή και εφηβική τους ηλικία αλλά μπορεί μπορεί οι συνθληκες αυτές να μην ήταν τελικά ικανές να λιώσουν τον φλοιό και τον μανδύα των πλανητών μετατρέποντας τους σε μάγμα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να είχε καταφέρει επιβιώσει πολύ νερό μέσα στα πετρώματα και όταν το άστρο του συστήματος άρχισε να χάνει σταδιακά την ισχύ του θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί στους πλανήτες αυτοιύς ωκεανοί υγρού νερού οι οποίοι σήμερα μπορεί να φιλοξενούν ακμάζουσα ζωή.
Είναι βέβαιο ότι οι μελέτες για το σύστημα αυτό θα συνεχιστούν με αμείωτο ρυθμό και με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που έχει την ικανότητα να κάνει ατμοσφαιρικές αναλύσεις σε εξωπλανήτες και ήδη έχει κάνει κάποιες πρώτες παρατηρήσεις στο σύστημα Trappist-1 να μάθουμε αν τελικά υπάρχουν κάποιοι κοντινοί κόσμοι που μπορούμε να προσδοκούμε ότι μπορεί να αποτελέσουν στο απώτερο μέλλον καταφύγια για την ανθρωπότητα.
