Η ζωή έτσι τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή. Η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να βρει στοιχεία που να αποκαλύπτουν την προέλευση του νερού της Γης χωρίς ωστόσο να έχουν εντοπισθεί ατράνταχτες αποδείξεις για το πώς έκανε την εμφάνιση του στον πλανήτη μας.
Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το νερό έφτασε στη Γη με τους αμέτρητους διαστημικούς βράχους (αστεροειδείς, κομήτες κ.α.) που βομβάρδιζαν τον πλανήτη μας λίγο μετά τη γέννηση του. Υπάρχουν και επιστήμονες που θεωρούν το νερό της Γης προϊόν εσωτερικών γεωλογικών διεργασιών. Ερευνητική ομάδα προτείνει τώρα μια νέα θεωρία σύμφωνα με την οποία η Γη κατά τη διάρκεια του σχηματισμού της της άρχισε κυριολεκτικά να ρουφάει το νερό που υπήρχε στο διαστημικό της περιβάλλον. Ετσι το νερό ούτε έφτασε εδώ με αστεροειδείς ούτε δημιουργήθηκε εντός του πλανήτη μας.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία η Γη σχηματίστηκε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως από τα διαστημικά… μπάζα που υπήρχαν στην περιοχή τα οποία άρχισαν κάποια στιγμή να ενώνονται δημιουργώντας τον πλανήτη μας. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι αυτή η διαδικασία κράτησε περίπου 100 εκατ. έτη ενώ η νέα θεωρία κάνει λόγο για λίγα εκατ. έτη. Αν η νέα θεωρία αποδειχθεί πώς μπορεί να ισχύει και να είναι η απορρόφηση από το διαστημικό περιβάλλον ένας τρόπος απόκτησης του νερού από ένα νεογέννητο πλανήτη δημιουργούνται νέα δεδομένα στην αναζήτηση ζωής έξω από το ηλιακό μας σύστημα αφού οι υδάτινοι και κατοικήσιμοι πλανήτες γύρω από άλλα αστέρια μπορεί να είναι πιο συνηθισμένοι από ό,τι θεωρείται επί του παρόντος.
«Ο δίσκος ύλης που σχηματίζεται γύρω από νεογέννητα άστρα ο οποίος και αποτελεί την πηγή παροχής υλικών για τον σχηματισμό πλανητών περιέχει επίσης πολλά παγωμένα σωματίδια. Με τρόπο ανάλογο με τον οποίο μια ηλεκτρική σκούπας ρουφάει τη σκόνη ένας νεογέννητος πλανήτης αιχμαλωτίζει ένα μέρος του πάγου. Αυτή η διαδικασία συνέβαλε στην παρουσία νερού κατά τη διάρκεια του σχηματισμού της Γης και είναι πιο λογική εξήγηση από το να βασιζόμαστε σε ένα τυχαίο γεγονός που μπορεί να παρείχε νερό στον πλανήτη μας 100 εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση του. Συζητιέται εδώ και πολύ καιρό το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες. Μια θεωρία είναι ότι οι πλανήτες σχηματίζονται από τη σταδιακή σύγκρουση σωμάτων, αυξάνοντας προοδευτικά το μέγεθός τους σε ένα χρονικό διάστημα περίπου 100 εκατομμυρίων ετών. Σε αυτό το σενάριο, η παρουσία νερού στη Γη θα χρειαζόταν ένα είδος τυχαίου γεγονότος. Αν έτσι σχηματίστηκε η Γη τότε η παρουσία του νερού εδώ έχει μεγάλη δόση τύχης και καθιστά πολύ χαμηλές τις πιθανότητες να υπάρχει νερό σε πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος» υποστηρίζει ο Μάρτιν Σίλερ, γεωχημικός του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Naftemporiki.gr
