Εννέα χρόνια χρειάστηκε για να γίνει αυτό το θαύμα της τεχνολογίας, εννέα δύσκολα χρόνια για τους πρωτοπόρους Αυστραλούς επιστήμονες. Το αδύνατον έγινε πραγματικότητα.
Πλέον το κβαντικό chip θα μπορεί να μπει μέσα σε έναν υπολογιστή και να λειτουργεί με απίστευτες ταχύτητες.
Σκέψου τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους υπολογιστές και την τεχνολογία μετά α0πό αυτό το κατόρθωμα.
Το κύκλωμα είναι πλήρως λειτουργικό και μάλιστα δοκιμάστηκε στη μοντελοποίηση ενός μικρού μορίου, του οποίου τα άτομα βρίσκονται σε πολλαπλές κβαντικές καταστάσεις. Βρισκόμαστε ουσιαστικά στα πρόθυρα χρήσης της κβαντικής επεξεργασίας για να καταλάβουμε περισσότερα για τον κόσμο γύρω μας.
Το 1950 ο Richard Feynman είπε πως δε θα καταλάβουμε ποτέ πώς λειτουργεί ο κόσμος εκτός κι αν αρχίσουμε να τον κατασκευάζουμε στην ίδια κλίμακα. Αν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τα υλικά σε αυτό το επίπεδο, μπορούμε να σχεδιάσουμε πράγματα που δεν έχουμε κάνει ποτέ ξανά. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε πραγματικά να ελέγξουμε τη φύση σε αυτό το επίπεδο.
Για την δημιουργία του κυκλώματος αυτού χρειάστηκε ένα υψηλής απόδοσης μικροσκόπιο το οποίο τοποθέτησε τα μόρια δίπλα δίπλα με τον σκοπό να συμπεριφέρονται σαν μέσα στο απόλυτο κενό.
Η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη αφού έπρεπε να βρουν πόσα άτομα φωσφόρου έπρεπε να βρίσκονται σε κάθε κβαντικό σωματίδιο και ακριβώς πόσο μακριά μεταξύ τους έπρεπε να βρίσκονται τα σωματίδια. Μιλάμε για ακρίβεια νανοχιλιοστού. Μία διαδικασία η οποία πήρε χρόνια να τελειοποιηθεί. Τώρα όμως είναι γεγονός.
Το τελικό chip διαθέτει 10 κβαντικά σωματίδια, κάθε ένα αποτελούμενο από ένα μικρό αριθμό ατόμων φωσφόρου. Οι διπλοί χημικοί δεσμοί προσωμοιώθηκαν τοποθετώντας τα σωματίδια σε μικρότερη απόσταση από αυτά με μονούς δεσμούς.
Τα κβαντικά κυκλώματα μπορούν να υπολογίσουν διάφορες διεργασίες όπως για παράδειγμα πως το φως γίνεται ενέργεια και σε άλλες βιομηχανίες όπως εκείνες των λιπασμάτων.
