H Space X, η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ, έφερε επανάσταση στη διαστημική βιομηχανία με τους επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους. Μέχρι σήμερα σε κάθε εκτόξευση διαστημικού φορτίου ή διαστημοπλοίου χρησιμοποιούνται πύραυλοι για την προώθηση τους στο Διάστημα οι οποίοι όμως είναι μιας χρήσης. Αυτό όπως είναι ευνόητο αυξάνει πολύ το κόστος κάθε αποστολής. Η χρήση επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων θα επιτρέψει την μείωση του κόστους των διαστημικών αποστολών με ότι θετικές επιπτώσεις αυτό συνεπάγεται.
Η αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία Rocket Lab αποφάσισε να μην αφήσει την Space X να κυριαρχήσει σε αυτό τον τομέα και αποφάσισε να κατασκευάσει τον δικό της επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο.
Ο πύραυλος αυτός θα διαθέτει ανάμεσα στα άλλα μια κωνική μύτη την οποία οι εμπνευστές της ονομάζουν «Πεινασμένο Ιπποπόταμο» επειδή ίσως του θυμίζει το στόμα του συμπαθούς θηλαστικού όταν το ανοίγει για να φάει.Ο πύραυλος ονομάζεται Neutron, είχε αρχικά παρουσιαστεί τον περασμένο Μάρτιο αλλά τώρα η εταιρεία έδωσε στη δημοσιότητα νέα στοιχεία και κάποιες εικόνες του πώς θα μοιάζει. Σύμφωνα με την εταιρεία αν όλα πάνε καλά ο Neutron θα είναι έτοιμος να πραγματοποιήσει πτήσεις στο Διάστημα το 2024.
Πρόκειται για ένα πύραυλο ύψους 40 μέτρων που θα αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος θα είναι το κυρίως «σώμα» του πυραύλου το οποίο θα είναι και αυτό που επαναχρησιμοποιείται. Στο δεύτερο μέρος θα βρίσκεται το φορτίο που θα μεταφέρει. Όταν ο πύραυλος βρεθεί στο διαστημικό σημείο που πρέπει να απελευθερώσει το φορτίο του το στόμα του θα ανοίγει για να περάσει μέσα από αυτό το φορτίο. Σύμφωνα με τα στελέχη της Rocket Lab ο πύραυλος αφού επιστρέψει θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά πολύ γρήγορα αφού είναι έτσι σχεδιασμένος για να χρειάζεται την μίνιμουμ δυνατή συντήρηση και έλεγχο.
Ο πύραυλος αποτελείται από ανθρακονήματα τρισδιάστατης εκτύπωσης και θα κινείται με ένα νέο είδος μηχανής που ονομάζεται «Αρχιμήδης» ο οποίος θα λειτουργεί με καύσιμα μεθανίου και υγρού οξυγόνου. Στο πρώτο στάδιο της αποστολής αυτό της εκτόξευσης θα χρησιμοποιούνται επτά μηχανές και στο δεύτερο στάδιο θα χρησιμοποιείται μια. Ο Neutron σε αποστολές σε περιοχές χαμηλής τροχιάς γύρω από τη Γη θα μπορεί να μεταφέρει φορτία 8 τόνων ενώ σε αποστολής μεταφοράς φορτίων για τη Σελήνη ή τον Άρη θα μπορεί να μεταφέρει φορτία 2 τόνων και 1,5 τόνου αντίστοιχα.
