Οι επιστήμονες εντόπισαν κεραυνό με 321,1 χιλιόμετρα (199,5 μίλια) σε μήκος, περίπου όση είναι η απόσταση μεταξύ Αθήνας και Νάουσας (σε ευθεία γραμμή, 54 περίπου λεπτά πτήσης). Η αστραπή χτύπησε κατά μήκος του ουρανού πάνω από την Οκλαχόμα το 2007 και ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ) τον έχει αναγνωρίσει επίσημα ως το μεγαλύτερο ενιαίο κεραυνό που έχει καταγραφεί ποτέ.
Την ίδια στιγμή, επιβεβαιώθηκε επίσης ένα άλλο ρεκόρ. Ο κεραυνός που χτύπησε πάνω από τη νότια Γαλλία, το 2012, κατάφερε να διατηρήσει τη σύνδεσή του μεταξύ του εδάφους και του ουρανού για τον επιβλητικό χρόνο των 7,74 δευτερολέπτων. Η μέση διάρκεια είναι μόλις 0,2 δευτερόλεπτα. Ο κεραυνός της Οκλαχόμα κράτησε για 5,7 εντυπωσιακά δευτερόλεπτα. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει καμία εικόνα ή βίντεο.
Σε κάθε περίπτωση, οι δύο αστραπές ήταν τόσο μεγάλες ώστε ο ΠΜΟ έχει αλλάξει τον ορισμό του τι είναι μια αστραπή. Αρχικά, είχε περιγραφεί ως μια «σειρά από ηλεκτρικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο», αλλά οι τεσσερις τελευταίες λέξεις έχουν πλέον αντικατασταθεί από τη λέξη "συνεχώς".
Δεν είναι ακόμη σαφές το πως το χτύπημα του κεραυνού πάνω από τη Γαλλία ήταν σε θέση να διαρκέσει περίπου 39 φορές όσο η μέση αστραπή. Είναι σοκαριστικό για την επιστήμη να μη γνωρίζει ακόμα τι προκαλεί αρχικά την αστραπή. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν περίπου 40-50 κεραυνοί ανά δευτερόλεπτο στη Γη, οι μετεωρολόγοι δεν έχουν αρκετά στοιχεία ακόμα για να καταλάβουν πραγματικά αυτά τα ιριδίζοντα φαινόμενα.
Και οι δύο κεραυνοί που κατέχουν τα παραπάνω ρεκόρ μπορεί να έχουν λάβει χώρα σε Συστήματα Απαγωγής μέσης κλίμακας. Πρόκειται για ένα συγκρότημα από ένθετες καταιγίδες που ενισχύουν η μία την άλλη σε μια κλίμακα μεγαλύτερη από μεμονωμένες καταιγίδες, αλλά όχι τόσο πολύ όσο φαίνεται μέσα σε τροπικούς κυκλώνες και τυφώνες. Είναι πιθανό η πιο ακραία αστραπή να εμφανίζεται κατά τη διάρκεια τέτοιων συστημάτων.
Σε γενικές γραμμές, οι αστραπές εμφανίζονται σε υψόμετρα, όπου η θερμοκρασία είναι κάτω από το σημείο πήξης του νερού. Σε αυτά τα ύψη υπάρχει ένα μείγμα από χαλάζι - πολύ ψυχρά σταγονίδια νερού και κρύσταλλοι πάγου, όλα με διάφορετικά ηλεκτρικά φορτία. Όταν συμβαίνει ένα ανοδικό ρεύμα αέρα, τα σωματίδια αυτά κινούνται χαοτικά. Ο κεραυνός δημιουργείται για να μεταφέρει φορτίο μεταξύ των δύο περιοχών ώστε να επέλθει ενεργειακή ισορροπία.
