Το ρομπότ αρχικά τραβάει με την κάμερά του μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του «μοντέλου», στη συνέχεια ο υπολογιστής-εγκέφαλός του υπολογίζει διάφορες παραμέτρους, όπως το κοντράστ και τις καμπύλες του προσώπου, και, τελικά, ο ρομποτικός βραχίονάς του αναλαμβάνει να σκιτσάρει το πορτρέτο. Όσο πιο νέος είναι κανείς, τόσο πιο εύκολο πρόσωπο έχει συνήθως (χωρίς ρυτίδες κ.λπ.) και άρα τόσο ταχύτερα το ρομποτικό πορτρέτο του είναι έτοιμο.
Αν και το «χάπενινγκ» μάζεψε πλήθη κόσμου στην έκθεση, δεν έμειναν όλοι ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Αντίθετα με τους πραγματικούς ζωγράφους του πεζοδρομίου, που είναι αρκετά πονηροί για να μη ζωγραφίζουν ακριβώς αυτό που βλέπουν, το ρομπότ είναι δυστυχώς πολύ «αθώο» και ειλικρινές, με συνέπεια να μην καμουφλάρει τις όποιες ατέλειες του προσώπου.
«Ορισμένοι άνθρωποι φεύγουν απογοητευμένοι», παραδέχτηκε η ερευνήτρια Κάριν Στάιν. «Αν, για παράδειγμα, έχεις πολύ μικρά χείλη, αυτό ακριβώς θα σκιτσάρει το ρομπότ». Οι Γερμανοί ερευνητές θέλουν πάντως να δοκιμάσουν την τύχη του ρομπότ τους στη «Μέκκα» των πλανόδιων ζωγράφων, στη Μονμάρτη του Παρισιού, όπου κατά μέσο όρο ένα ανθρώπινο πορτρέτο χρειάζεται δέκα λεπτά για να δημιουργηθεί. Όμως οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν πρέπει να ανησυχούν. Μπορεί το ρομπότ να είναι πιο γρήγορο κατά επτά λεπτά, όμως όχι μόνο δεν ξέρει να κρύβει τις ατέλειες των πελατών του, αλλά επιπλέον ενώ ένα ανθρώπινο πορτρέτο κοστίζει 20 ευρώ το πολύ, το ίδιο το ρομπότ αξίζει τουλάχιστον 40.000 ευρώ (χωρίς το λογισμικό). Αλλωστε, στην πραγματικότητα, ο ρομποτικός καλλιτέχνης έχει φτιαχτεί για άλλη δουλειά, να μετρά πώς το φως αντανακλάται από τις διάφορες επιφάνειες (π.χ. ειδικά ρούχα ή οδικά σήματα), αλλά στην πορεία απέκτησε και συμπληρωματική εργασία ως ζωγράφος.
agelioforos
