Ανατρέπεται η αντίληψη που ήθελε τη Σελήνη ένα δυσανάλογα μεγάλο δορυφόρο σε σχέση με τη Γη-και άρα μια σπάνια περίπτωση- σύμφωνα με Ελβετούς και Αμερικανούς επιστήμονες. Περίπου ένας στους δέκα πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα ίσως έχει ένα υπερβολικά μεγάλο φεγγάρι ως δορυφόρο.
Μια τέτοια διαπίστωση μπορεί σαφώς να οδηγήσει στον εντοπισμό πλανητών που είναι φιλόξενοι για τη ζωή κάνοντας πιο ακριβείς τις αστρονομικές μελέτες για τους πλανήτες αυτούς.
Μία στις δώδεκα πιθανότητες εκτιμάται ότι μπορεί να υπάρχουν ώστε να δημιουργηθεί ένα πλανητικό σύστημα, όπου ο πλανήτης θα έχει μάζα πάνω από το ήμισυ της Γης και ο δορυφόρος πάνω από το ήμισυ της Σελήνης, όπως αναλύουν οι ερευνητές του Ινστιτούτου ΘεωρητικήςΦυσικής του πανεπιστημίου της Ζυρίχης και του Διαστήματος του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τον Σεμπάστιαν Έλσερ σύμφωνα με το BBC.
Πώς σχηματίστηκε η Σελήνη;
Η Σελήνη εκτιμάται ότι σχηματίστηκε όταν ένα σώμα με μέγεθος όσο ο σημερινός πλανήτης Άρης έπεσε πάνω στη Γη, με συνέπεια, εξαιτίας των υλικών που εκτινάχτηκαν στο διάστημα, να δημιουργηθεί ένας δίσκος λιωμένης ύλης σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, ώσπου σιγά-σιγά ψύχθηκε και στερεοποιήθηκε, δημιουργώντας τελικά το φεγγάρι μας.
Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες δεν θεωρούν ότι έχουν λύσει με βεβαιότητα όλα τα μυστήρια σχετικά με την προέλευση της Σελήνης.
Η ύπαρξη σε τροχιά ενός μεγάλου δορυφόρου όπως η Σελήνη, έχει βοηθήσει στη σταθεροποίηση του άξονα της Γης (αντίθετα π.χ. με αυτό που συμβαίνει στον Άρη, ο οποίος δεν διαθέτει ένα μεγάλο φεγγάρι). Με τον τρόπο αυτό σταθεροποιούνται και οι εποχές και η κατανομή των ηλιακών ακτίνων και αντίστοιχα της θερμότητας στην επιφάνεια του πλανήτη μας.
Έτσι, χάρη στην ευεργετική παρουσία της Σελήνης, η ζωή στη Γη βοηθήθηκε να αναπτυχθεί και να εξελιχτεί ενώ είναι πολύ πιθανό να έχει συμβεί κάτι ανάλογο και σε άλλους εξωπλανήτες, που τυχαίνει να έχουν κοντά τους ένα μεγάλο φεγγάρι.
cosmo
