Μια φορά κι έναν καιρό, όταν κάποιος ήθελε να συνδέσει μια συσκευή στον υπολογιστή του μπορούσε να το κάνει είτε μέσω της παράλληλης θύρας είτε μέσω της σειριακής.ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΜΟΥΡΗΣ
Η πρώτη εχρησιμοποιείτο κατά κανόνα από συσκευές όπως για παράδειγμα οι εκτυπωτές, η δεύτερη ήταν για τα modem (με τα οποία συνδεόμασταν μια φορά και έναν καιρό στο Διαδίκτυο) και τα ποντίκια. Μετά ήρθε το USB (Universal Serial Bus ή «ενιαίος σειριακός δίαυλος) και η σύνδεση έγινε πιο γρήγορη αλλά και πιο… παράξενη.
Αν δεν κάνουμε λάθος, υπάρχουν ακόμα συσκευές που ζητούν επιτακτικά να γίνει πρώτα η εγκατάσταση του λογισμικού που τα συνοδεύει στον υπολογιστή και να ακολουθήσει η σύνδεση μέσω του USB καλωδίου. Αν θέλετε μια προσωπική παρατήρηση, ναι, πήρε λίγο καιρό για να το συνηθίσουμε. Η πρώτη έκδοση του USB ήταν αξιοπρεπής λύση παρά αυτή την ιδιοτροπία, ενώ και οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών έσπευσαν να μας διευκολύνουν τοποθετώντας θύρες σύνδεσης τόσο στο πίσω μέρος όσο και στην πρόσοψη των υπολογιστών. Τέρμα πια τα… σουρσίματα στα πατώματα και οι ακροβατικές ενέργειες για να συνδέσεις έναν εκτυπωτή ή ένα ποντίκι.
Μετά ήρθε το USB 2.0, δηλαδή η δεύτερη έκδοση της συγκεκριμένης τεχνολογίας σύνδεσης, η οποία υποσχόταν καλές ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων μεταξύ των περιφερειακών συσκευών και του υπολογιστή. Χαράς ευαγγέλια για όλους μας και η εμφάνιση των μικρών στικ που λειτουργούν ως φορητές μονάδες αποθήκευσης μας έλυσε κυριολεκτικά τα χέρια. Θέλεις να μεταφέρεις δεδομένα από τον έναν υπολογιστή στον άλλο; Ούτε δισκέτες (πού τις θυμηθήκαμε) ούτε CD και DVD, απλώς «πριζώνεις» το στικ στην USB θύρα και ξεμπέρδεψες. Ομως, οι ανάγκες μας στο μεταξύ αυξήθηκαν. Το να περάσεις μέσω USB μεγάλο όγκο πληροφορίας από και προς τον υπολογιστή μπορεί να πάρει ακόμα και ώρες, κυρίως αν μιλάμε για αρχεία φωτογραφίας ή βίντεο.
Κακομαθημένοι οι καταναλωτές, άλλο που δεν ήθελαν οι κατασκευαστές και, πλέον, είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε για την 3η γενιά του USB. Σε σύγκριση με αυτήν που λίγο-πολύ όλοι μας χρησιμοποιούμε σήμερα, υπόσχεται 10 φορές μεγαλύτερη ταχύτητα στη μεταφορά δεδομένων. Συγκεκριμένα, το USB 2.0 έφτανε (θεωρητικά) στην ταχύτητα των 480 Mbps, ή 60 ΜΒ ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή σε ένα δευτερόλεπτο μπορούσε κανείς να μεταφέρει 15 τραγούδια. Ολα αυτά στη θεωρία, καθώς στην πραγματικότητα οι ταχύτητες μετάδοσης είναι μικρότερες εξαιτίας διαφόρων τεχνικών περιορισμών. Το USB 3.0 υπόσχεται ταχύτητα 5 Gbps, δηλαδή 640 ΜΒ ανά δευτερόλεπτο, οπότε είναι προφανείς οι βελτιώσεις στην ταχύτητα μετάδοσης.
Μη βιάζεστε να χαρείτε. Πρώτα πρώτα, για να κάνετε χρήση της νέας γενιάς θα πρέπει ο υπολογιστής να διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό. Οι κατασκευαστές των βασικών καρτών (δηλαδή των motherboards) ξεκίνησαν ήδη τη διάθεση μοντέλων με υποστήριξη του USB 3.0 και οι σχετικές θύρες θα μπορούν να υποστηρίξουν σύνδεση συσκευών της αμέσως προηγούμενης γενιάς. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση η ταχύτητα θα είναι η… βαρετή (και θεωρητική) των 480 Mbps, πάντως όποια αγορά συσκευής και αν έχετε κάνει δεν θα συναντήσετε προβλήματα. Πότε θα δούμε την επόμενη γενιά του USB; Μάντεις δεν είμαστε, αλλά θα λέγαμε πως το 3.0 θα μας «βγάλει» μέχρι το 2015· μετά, βλέπουμε…
http://thenetwar.com
http://thenetwar.com
