Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Πρωτοποριακό μη-ανακλαστικό γυαλί που αψηφά νερό, υγρασία, ανθρώπινο ιδρώτα από το ΜΙΤ


Λευτέρης Ξυκομηνός
Γυαλί. Ένα υλικό που είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την ανθρώπινη ιστορία. Ένα υλικό που χρησιμοποιείται σχεδόν παντού και σε ποικίλες μορφές, σχέδια, χρώματα, μορφές, σχήματα – φυσικά και χρησιμοποιείται επίσης στην τεχνολογία, όπως για παράδειγμα σε φωτογραφικές μηχανές, μικροσκόπια, κινητά τηλέφωνα και στις συσκευές τύπου ταμπλέτας.

Όμως, δεν υπάρχει το «τέλειο» γυαλί, καθώς αυτό που χρησιμοποιείται ακόμα και στην πιο εξελιγμένη μορφή του φέρει και κάποιες δυσκολίες, όπως η θαμπάδα από την περιβαλλοντική υγρασία, η αδυναμία πλήρους απομάκρυνσης νερού ή άλλων ρευστών υλικών... ή μήπως τελικά ένα τέτοιο «υπέρ» γυαλί έχει ήδη ανακαλυφθεί;

Επιστήμονες ερευνητές από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Μασαχουσέτης (το γνωστό MIT, από το οποίο «βγαίνουν» μερικά από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της επιστημονικής κοινότητας), δημιούργησαν ίσως το τέλειο γυαλί. Χάρη στην ειδική επιφάνεια που διαθέτει, το νέο αυτό γυαλί είναι εντελώς υδρο-απωθητικό, πλήρως μη-αντανακλαστικό αλλά παράλληλα αντιστέκεται στην υγρασία και τον ανθρώπινο ιδρώτα.

Η επιφάνειά του, η οποία είναι υπεύθυνη για τις παραπάνω αλλόκοτες ιδιότητες, έχει πάχος μόλις 200 νανομέτρων, με πιο απλά λόγια δηλαδή είναι 500 φορές μικρότερη από το πάχος (διάμετρος) μιας ανθρώπινης τρίχας. Έτσι, το νερό, όταν έρχεται σε επαφή με αυτό το υπερ-γυαλί, ακόμα και σε πάρα πολύ μικρό μέγεθος όπως μιας σταγόνας, δεν παραμένει στη γυάλινη επιφάνεια, αλλά ούτε απλώς γλιστρά επάνω της – απεναντίας αναπηδά ωσάν μια λιλιπούτεια μπίλια, έως ότου απομακρυνθεί εντελώς από το γυαλί!

Τέτοιο επίπεδο αντίστασης στο νερό και αντίστοιχα στην υγρασία και στον ανθρώπινο ιδρώτα, κάτι το οποίο που δεν έχει επιτευχθεί σε τέτοιο βαθμό στο παρελθόν, ανοίγει τον δρόμο για ηλεκτρονικές συσκευές που θα αψηφούν τα όποια υδρο-προβλήματα, για παράδειγμα οι οθόνες των ταμπλετών και κινητών τηλεφώνων δεν θα θαμπώνουν από τα δακτυλικά μας αποτυπώματα και οι φωτογραφικοί φακοί δεν θα συγκεντρώνουν υγρασία επάνω τους, με αποτέλεσμα τη θαμπάδα στις τελικές φωτογραφίες.



Παράλληλα, το νέο γυαλί μπορεί να εκμεταλλευθεί και σε άλλες μορφές, όπως στα φωτοβολταϊκά πάνελ, τα οποία, μετά την πάροδο έξι μηνών μετά την εγκατάσταση και έναρξη λειτουργίας τους, υπόκεινται έως και 40% μείωση απόδοσης λόγω συσσώρευσης σκόνης και βρωμιάς – στοιχεία που θα απομακρύνονται άπαξ και το πάνελ είναι εφοδιασμένο με το υπερ-γυαλί, ενώ ταυτόχρονα θα έχει ακόμα περισσότερη απόδοση, λόγω της μη-ανακλαστικής επιφάνειας. Τις πρώτες πρωινές ώρες όπως και τις τελευταίες απογευματινές, ο ήλιος βρίσκεται υπό ακραία γωνία, με αποτέλεσμα τα φωτοβολταϊκά πάνελ να αντανακλούν ένα μεγάλο μέρος των ηλιακών ακτίνων – όχι όμως αν αποκτήσουν μελλοντικά το γυαλί του ΜΙΤ.

Τέλος, ακόμα και τα παράθυρα / παρμπρίζ των αυτοκινήτων, αφής στιγμής υποδεχθούν το νέο γυαλί, θα αυτο-καθαρίζονται, καθώς δεν θα επιτρέπουν σε σκόνη, νερό, υγρασία (π.χ. τα χνώτα των επιβατών, όταν τα παράθυρα είναι κλειστά λόγω βροχής) και βρωμιά να «εγκλωβίζονται» στην επιφάνειά τους.



Όπως πάντα βέβαια, όλα αυτά είναι σε θεωρητικό επίπεδο και μόνο η πρωτότυπη μορφή του γυαλιού είναι σε πρακτικό – κάτι που σημαίνει ότι η προσπάθεια των επιστημόνων του ΜΙΤ (ανάμεσα σε αυτούς και ο Έλληνας καθηγητής Μηχανολόγων Μηχανικών, κ. Γιώργος Μπαρμπαστάθης), για να φτάσει στα καταναλωτικά προϊόντα, θα πρέπει κάποια εταιρεία (ή εταιρείες) να αποφασίσει να το ενσωματώσει στην γραμμή παραγωγής της – μια απόφαση όμως, που σε εταιρικά περιβάλλοντα δεν λαμβάνεται επειδή ένα υλικό είναι τεχνολογικά αρκετά προηγμένο σε σχέση με τις διαθέσιμες προτάσεις, αλλά κατά πόσο επικερδές θα αποδειχθεί για την εταιρεία.

Εμείς, ως απλοί παρατηρητές της τεχνολογίας και παράλληλα ως κοινοί καταναλωτές, το μοναδικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε το σούπερ-γυαλί του ΜΙΤ να δει σύντομα το «φως της δημοσιότητας» στα νέα καταναλωτικά προϊόντα...
zougla.gr