Το συγκρότημα με την εξέδρα εκτόξευσης γι΄αυτόν θα κατασκευαστεί στην Άπω Ανατολή. Από εκεί στο μέλλον θα είναι δυνατές επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη.
Η απόφαση για τη δημιουργία νέου βιομηχανικού μεταφορικού διαστημικού συστήματος είχε υιοθετηθεί από το 2006. Και σε 20 χρόνια η Ρωσία θα μπορέσει να αξιοποιεί όχι μόνο την περίγεια τροχιά, αλλά και τη Σελήνη και ακόμα και τον Άρη. Σήμερα από τους Ρώσους κατασκευαστές πυραύλων δεν σχεδιάζεται μόνο πολυλειτουργικό βαρύ διαστημόπλοιο νέας γενιάς το βάρος του οποίου ξεπερνά τους 20 τόνους, αλλά και ελαφρές συσκευές για πτήσεις στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ).
Όσον αφορά το βαρύ διαστημόπλοιο, γι΄αυτό θα κατασκευαστεί νέος πύραυλος-φορέας. Η Ρωσία ήδη έχει πυραύλους «Ζενίτ» μεγάλης ανυψωτικής δύναμης. Ακριβώς αυτοί θα αποτελέσουν το πρωτοτυπο για τους πυραύλους «Ρους-Μ», ανακοίνωσε ο σχολιαστής του περιοδικού «Είδησης της κοσμοναυτικής» («Νόβοστι κοσμονάβτικι») Ιγκορ Λίσοφ:
- Χρειάζεται νέος πύραυλος, γιατί προβλέπεται ότι το νέο διαστημόπλοιο θα είναι πολύ βαρύτερο του «Σογιούζ». Αντίστοιχα θα μεταφέρει περισσότερους ανθρώπους και μεγαλύτερα φορτία και θα είναι πιό άνετο. Χρειάζεται και νέο συγκρότημα εκτόξευσης και γι΄αυτό το σκοπό θα κατασκευαστεί το κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι».
Η κατασκευή του «Βοστότσνι» («Ανατολικό») στην περιοχή Αμούρ της Απω Ανατολής θα αρχίσει ήδη αυτό το καλοκαίρι. Η επιλογή αυτού του τόπου δεν είναι τυχαία. Το νέο συγκρότημα εκτόξευσης βρίσκεται στο ίδιο πλάτος, όπως και το Μπαϊκονούρ, πράγμα που θα παρέχει τη δυνατότητα εκτόξευσης με προορισμό το ΔΔΣ από τη Ρωσία και όχι από το Καζαχστάν, τη στιγμή που από το ρωσικό «Πλεσέτσκ» (περιοχή Αρχάνγκελσκ) τέτοιες πτήσεις είναι αδύνατες. Έτσι θα εξασφαλιστεί ανεξάρτητη πρόσβαση της Ρωσίας σε όλα τα είδη τροχιών, τόνισε ο Υποδιευθυντής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας Αλεξάντρ Λοπάτιν. Αρκετά σημαντικό είναι το ότι αυτό το έργο θα δώσει θετική ώθηση στην ανάπτυξη όλης της περιοχής της Απω Ανατολής. Εκεί θα λειτουργήσουν μερικές επιχειρήσεις εκπόνησης και συναρμολόγησης πυραύλων, καθώς και παραγωγής οξυγονο-αζωτούχων και υδρογονικών μειγμάτων. Με τέτοιες τεχνολογικές προοπτικές η Ρωσία αδιαμφισβήτητα μπορεί να κατασκευάσει διαστημική βάση στη Σελήνη και να παραιτηθεί από το ΔΔΣ, είναι πεπεισμένος ο Ιγκορ Λίσοφ:
- Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα ζήσει ως το 2020. Μετά αναγκαστικά θα τον καταποντίσουν, γιατί θα απαρχαιωθεί. Τι γίνεται στη συνέχεια; Είτε να κατασκευαστεί αυτοτελής ρωσικός σταθμός και να πραγματοποιούνται για άλλα 20 ή 30 χρόνια πτήσεις γύρω από τη Γη σε ύψος 400 χλμ., είτε αξίζει να ληφθεί απόφαση για κάποια διαπλανητικά ταξίδια, λόγου χάριν έστω στη Σελήνη. Η σεληνιακή βάση είναι το ελάχιστο, που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη και όχι τη στασιμότητα της κοσμοναυτικής.
http://greek.ruvr.ru
