Η Κλίμακα Ρίχτερ (Richter scale) είναι μια διαδεδομένη λογαριθμική κλίμακα μέτρησης του ποσοτικού μεγέθους ενός σεισμού . Η κλίμακα αναπτύχθηκε το 1935 στη Νότια Καλιφόρνια των ΗΠΑ από τους Αμερικανό φυσικό και σεισμολόγο Τσαρλς Ρίχτερ και τον Γερμανό Μπένο Γκούτενμπεργκ
Η κλίμακα αυτή, που φέρει προς τιμή το όνομα του ενός των δημιουργών της, επινοήθηκε αρχικά για μέτρηση τοπικών σεισμών. Λόγω, όμως της πρωτοτυπίας της, ορίσθηκε διεθνώς ως κλίμακα αναφοράς των σεισμών.
Κάθε μονάδα της κλίμακας αντιπροσωπεύει δεκαπλάσια αύξηση στο μέγεθος του σεισμού, δηλαδή οι αριθμοί της κλίμακας Ρίχτερ είναι ανάλογοι των δεκαδικών λογαρίθμων των μεγεθών.
Αν και η κλίμακα δεν έχει, θεωρητικά, ανώτερο όριο, οι μεγαλύτεροι σεισμοί που έχουν καταγραφεί δεν έχουν υπερβεί την τιμή 10 της κλίμακας.
Μετά την διεθνή καθιέρωση της κλίμακας, οι ίδιοι οι δημιουργοί της την βελτίωσαν, ώστε να εξαλειφθούν οι περιορισμοί τόσο της απόστασης όσο και των τύπων των εν χρήσει σεισμογράφων. Δημιουργήθηκαν επίσης και νομογράμματα, με βάση τα οποία μπορεί να εξαχθεί απευθείας το μέγεθος ενός σεισμού με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά του, όπως η χρονική διάρκεια και το πλάτος των δευτερευόντων σεισμικών κυμάτων.
Παρά τα παραπάνω, στη σύγχρονη πρακτική χρησιμοποιείται ένα πιο σωστά θεμελιωμένο μέτρο για το μέγεθος του σεισμού, η "σεισμική ροπή", που παρέχει πολύ πιο ομοιόμορφη κλίμακα για το σεισμικό γεγονός.
Τέλος, η "κλίμακα Ρίχτερ" δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη κλίμακα Μερκάλι που προσδιορίζει όχι το μέγεθος, αλλά την ένταση του σεισμικού φαινομένου.
MARC-review
